#naszkobior – kilka faktów o Kobiórze
Zacznę od tego, że Kobiór jest jedyną w Polsce gminą o takiej nazwie.
Etymologia (pochodzenie nazwy naszej gminy) nazwy naszej gminy przysparza badaczom wielu problemów. Niektórzy twierdzą, iż nazwa może pochodzić od kobiór, czyli gwarowego określenia podbiału lub od gwarowego kowior, czyli wody pokrytej roślinnymi zarostami (literę „w” zastąpiono literą „b”). Kobiórski nauczyciel Tadeusz Kruk twierdzi, iż nazwa Kobiór powstałą, gdy pierwsi osadnicy wydobywający pnioki, wykrzykiwali do siebie: “Kop, a bier!” Z tych oto słów być może powstała dzisiejsza nazwa: Kobiór (“Kop, a bier!”). Trzecia hipoteza zakłada, że w nazwie Kobiór zawarty jest kobierzec utworzony przez kwiaty na polanie w dzisiejszym Kobiórze.
Kobiór ma swojego patrona – Św. Urbana. Poniósł on męczeńską śmierć przez ścięcie. W kościele katolickim obchodzi się jego wspomnienie 25 maja. W tym dniu obchodzimy “Dni Kobióra”.
Kobiór ma swój sztandar. Znajdują się na nim: wizerunek Św. Urbana oraz herb województwa śląskiego – orzeł na błękitnym tle.
Wiele gmin zazdrości nam położenia Kobióra. Mieszkamy wśród obszarów leśnych, a to daje idealne warunki do uprawiania turystyki pieszej i rowerowej.
Mamy jeden z najpiękniejszych kościołów (pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny) na Śląsku,
W Kobiórze istnieje kopia groty Matki Bożej z Lourdes, przy której modli się wielu mieszkańców Kobióra.
Przez Kobiór przebiega tzw. „Książęca Trasa Rowerowa”, która łączy m.i.n. Katowice, Tychy, Kobiór, Pszczynę oraz Goczałkowice.
W Kobiórze istnieje rowerowa trasa tematyczna „Smolarnia”, która wynosi 8,6 km i daje szansę na zwiedzenie zabytków gminy Kobiór.
Gmina Kobiór leży na powierzchni ok. 50 km2.
Pierwsze wzmianki o Kobiórze pochodzą z 1467 roku, czyli parędziesiąt lat po tym, jak zwyciężyliśmy pod Grunwaldem.
W XVIII wieku istniała w Kobiórze stadnina koni, w której hodowano około 200 zwierząt. Obecnie, aby pojeździć na koniach najbliżej pewnie do Tychów.
W 1861 roku książęta z Pszczyny wybudowali pałacyk myśliwski (który obecnie podlega pod Pszczynę), bowiem nasze lasy kobiórskie były idealnym miejscem na zabawę i polowanie. Z Pszczyny do Zamku w Promnicach prowadziła aleja wysadzona dębami, Aż trudno to sobie wyobrazić obecnie.
Pierwszy pociąg przejechał przez Kobiór w 1870 roku.
Na początku XX wieku Kobiór liczył ok. 1250 mieszkańców.
W 1914 roku wybuchła I Wojna Światowa, a my – mieszkańcy Kobióra – musieliśmy obowiązkowo oddawać płody rolne i konie.
W czasie I Wojny Światowej ciężkie prace w polu w Kobiórze musiały wykonywały dzieci, starcy oraz kobiety bowiem mężczyźni walczyli o wolność Polski i Śląska.
W 1934 roku wydano z budżetu naszej gminy 500 pln na pierwsze dzwony kościelne.
W 1935 roku wybudowano budynek gminny, w którym do dziś Wójt oraz Rada Gminy decydują o naszej przyszłości. Do tego dnia spotkania odbywały się w prywatnych domostwach.
W okresie międzywojennym nastąpiła elektryfikacja Kobióra. Kobiór w tamtym czasie wystąpił o pożyczkę 20 000 PLN.
W 1939 roku na terenie tartaku w Kobiórze zakwaterowano pluton saperów, którzy mięli chronić Kobióra. W czasie okupacji niemieckiej większość mieszkańców Kobióra znalazła się oficjalnie na liście narodowości niemieckiej.
W 1942 roku przy dzisiejszej ul. Leśników powstały trzy ogromne baraki, w których umieszczano ponad 200 więźniów wojennych II Wojny Światowej. Był to podobóz KL Auschwitz – Birkenau. Auschwitz II-Birkenau to największy obóz z całego kompleksu utworzonego w 1941 r. (mieści się na terenie Brzezinki. z której wysiedlono polską ludność, a zabrane im domostwa rozebrano). Zmarłych w Kobiórze wywożono do obozu w Oświęcimiu. W Birkenau Niemcy wybudowali większość urządzeń masowej zagłady. Rok później podobóz w Kobiórze zlikwidowano.
W 1973 roku powstały gminy zbiorcze. Gminę Kobiór tworzyły wówczas wioski: Kobiór, Piasek i Czarków.
W 1977 roku Kobiór stał się częścią Tych, co spowodowało zahamowanie rozwoju Kobióra i pomniejszyło budżet na nasz rozwój.
W 1990 roku, Tadeusz Mazowiecki, podpisał dokument, na mocy którego Kobiór ponownie stał się samodzielną gminą, którą jest do dziś.
Obecnie cała gmina posiada sieć wodociągową i cały czas rozbudowywana jest sieć kanalizacyjna.
W 2012 roku gmina Kobiór zdobyła II miejsce w konkursie “Najpiękniejsza Wieś Województwa Śląskiego”.
Na początku 2019 roku w Kobiórze na pobyt stały zameldowanych jest ponad 4700 mieszkańców, a rocznie rodzi się ok. 40 dzieci.
W 2018 roku liczba zgonów wyniosła 30.
Wójtem Kobióra jest Stefan Ryt, który dba o stały rozwój i lepsze życie dla mieszkańców Kobióra.
Wiedzieliście o tym?
